Saturday, March 17, 2012

21 වන කොටස



"මයුරි නංගි අපි දැන් යන්න ඕන යාළුව එවනවද....??? "

" අයියෝ අයියේ, තව ටිකක් වෙලා ඉදලා යන්න බැරිද?? අනික අද යන්නෙත් ලොකු අයියලගේ ගෙදරනේ.. "

" බැ නංගි,  පරක්කු වෙන්න. පෙන්නේ නැද්ද වැස්සකුත් එන්න වගේ.. "

" හ්ම් ..... මොනා කරන්නද නේ.."

" ඇයි දෝණි කථාවක් නැත්තේ.. යන්න ඔන නැද්ද ගෙදර අද??? "

" අනේ යන්න ඕන පොඩි පැටවු දෙන්න අද මං එනකන් බලන් ඉන්නවා. එහෙනම් අපි යන්නම් මයු..."
" අයියේ අපි සාංචි පුංචිට කියලා එමු "  කියු සස්මි දුලනවත් එක්කන් ගෙට යන්නට විය....

" විහඟ අයියේ ඔයාත් යනවද දැන්මම.. " යැයි අසමින් විහඟට ළං වෙමින් ඇසිය..

" මාත් ගියානම් හොදයි නේ.. " යැයි නොන්ඩියට මෙන් සිනාසි විහඟ ඇසිය.

" ඉතින් යන්න.. මට මොකද?? "

" හා එහෙනම් මාත් යනවා දුලනලත් එක්කම එහෙනම්. "  යැයි විහඟ පවසනවිට මයුරිගේ නෙත් යාන්තමට වගේ රත් පැහැ ගැන්වි තිබුණා.

" අපෝ අඩන්න ඔනද?? මං රෑ වෙලා බබෝ යන්නේ.... "
" මොකද කියන්නේ යමුද රවුමක් දෙන්නා එක්ක ටිකක් රෑ වෙලා.. " යැයි කියමින් මයුරි‍ට අසක් ගසමින් විය.

" පිස්සුද ඔයාට.. විකාර කියන්නේ මේ මළ ගේ අස්සේ " යැයි ගස්සමින් මයුරි ඇසිය.

ඒ වන විට දුලනත් සස්මිත් ඒ දෙසට එමින් සිටියේය. ඔවුන් දෙදෙනා දුටු විහඟ යමක් මයුරිට පවසන්නට විය. ඒ ඇසු සැණින් මයුරිද සිටින තැන අමතක වුවා සේ හයියෙන් සිනාසෙන්නට විය. ඒ දුටු දුලන ඔවුන් අසලට පැමිණ,

" මොකද බං උඹලට වෙලා තියෙන්නේ අමතකද මේක මළ ගෙයක් " යැයි අසමින් විහඟගේ පිටට තට්ටු කරමින් ඇසිය..

" නැ අයියේ මේකනේ... විහඟ අයියා කිව්වේ... නරියෙකුට කුකුළු පැටියෙක් බාර දිලා වගේ කියලා.. " එය ඇසු සස්මිද බකස් ගා සිනාසෙන්ට විය.

" හා!  හා ! එහෙනම් දැන් අපි එතකොට නරි... උඹලා මිනිස්සු... හොදයි හොදයි බලමුකෝ.."

" සුදු අයියේ මාත් ඒ කථාවම ඔයාට කිව්වානේ " කියමින් කියමින් සස්මි සිනාසෙන්නට විය.

" හරි හරි පරක්කු වෙනවා.. අපි දැන් යන්න ඔන දෝණි. ලොකු කිව්වා ගල්කිස්සට එන්න කියලා. යමුද දැන්වත් කියු ඔහු විහඟ දෙසට හරි , උඹ එන්නේ නැ අපි ගියා ඔන්න එහෙනම් " කියු දුලන කාරයට නැගුණි.. සස්මිද ඔහුගේ පසු පසින් ගොස් කාරයට නැගුණි..

දෙදෙනාම නිහඩව මද දුරක් ගිය පසු නිහඩ බව බිදමින් දුලන කාතා කරන්ට විය.. දෙදෙනා බොහෝ වෙලාවක් කතාකරමින් ඉදුරුව කිට්ටුවටම පැමිණ තිබිණි

"දෝණි අපි ටිකක් නැවතිලා යමුද ඉදුරුවේ....... "

" ඒ මොකටද අයියා ඒ??? "

"නැ නිකමට වගේ.. "
" ආසයි ටිකක් ළගට වෙලා තුරුල් කරන් ඉන්න මගේ කෙල්ලව...."
" කමක් නැ‍නේ මගේ කෙල්ලේ???"

සස්මි ලැජ්ජාවෙන් දෙනෙත් බිමට හරවාගත් වනම උන්නාය. ඒ වනවිටත් දුලන කාරය ඉදුරුව වෙරළ තිරය දෙසට හරවා අවසන්ය.. කාරය නතර කළ ඔහු කාරයෙන් බැස අනික් පසින් පැමිණ සස්මිගේ පස වු කාරයේ දොර හැරියේය. නමුදු සස්මි කාරයෙන් නොබැසම දුලන දෙස බලා උන්නාය... සස්මිට අත දිගු කළ ඔහු සස්මිව කාරයෙන් එළියට කැදවා ගත්තතාය... සස්මිගේ අතින් අල්ලගෙනම වෙරළ දෙසට දුලන ගමන් කරන්නට විය... සස්මිගේ හද වේගයෙන් ගැහෙන්ට විය. කිසිදු දිනක මෙවැනි ලෙසක කිසිවකුත් සමග නොගොස් සිටි සස්මිගේ හිත මොකක්දෝ අමුතුම සිතිවිල්ලකින් පිරි තිබුණි. ඒ ආදරය මුසු වු මොකක්දෝ අමුතු හැඟුමකි. එය වදන් වලට හැරවිමට ඇයට කිසිවිටකත් නොහැකි වුනු ඇති. ඒ තරම්ම ඒ මොහොතේ සුන්දර බව ඇය විදිමින් උන්නාය.. කියන්නට බොහෝ දේ තිබුණත් ඒවා වචනවලට පෙරලා ගත නොහැකිව දුලනගේ අත තදින්ඇගේ දැතින්ම අල්ලා ගත්තාය. එය දැණුන ඔහු හිමින් සිරුවේ ඇගේ දැතින් අත මුදවාගෙන ඔහුගේ අතක් ඇගේ බඳ වටා යවා ඈ ඔහුගේ තුරුලට ගත්තේය. මේ සියල්ල හමුවේ වුවද සස්මි උන්නේ නිහඩවය. සස්මි කිසිවක් පවසන්ට තරම් ශක්තියක් නොවිය. ඒ තරමටම ඇගේ හදවත පිරි තිබුණි..ක්ෂිතිජ මායිමේ හිරු ගිලිහෙන්ට ළං වෙමින් පැවතිණ.. ඒ මොහොත කෙතරම් අපුරු දසුනක් විද?? සස්මි ඇතින් බැස යන හිරු දෙස බලා සිටිනට විය..

මේ නිහඩ බව දරා ගත නොහැකි වු දුලන බඳ වටා යැවු අත යන්තමින් ලිහිල් කොට සස්මිව ඔහු දෙසට හරවා ගන්නට විය. සස්මිට මුහුණ බලන්නට නොහැකිවු නිසා ඇය නෙත බිමට හරවා ගත්තාය.

කථාකරන්නකෝ දෝණි... ඇයි කථා නැත්තේ මගේ මැණික.. කියමින් ඇගේ බිමට බරවි තිබු මුහුණ නිකටින් ඔසවමින් පැවසිය..

ඇගේ නෙත් අග පුංචිවට වගේ කදුළු කැට දෙකක් දිලිසෙමින් පැවතිණ.

" මගේ කෙල්ල අකමැතිද මං මෙහෙම එක්කන් ආවාට?? "

වචන අසිරුවෙන් මෙන් එකිනෙක ගැට ගසමින්,

" අනේ නැ අයියේ.... මට මේ දේවල් හිතාගන්න බැරුව මං මේ ඉන්නේ කියමින්.. " ඇය යන්තමින් සිනාසෙන්ට උත්සහ දැරිය...

ආහ් ඒකද මේ එහෙනම් ඔහොම ඉන්නකෝ කියමින් ඇය යමක් සිතන්නටවත් කලියෙන් යන්තමට නැඹුරු වි ඇගේ නළලත ආදරෙයෙන් ඔහු‍ගේ දෙතොල් වලින් ස්පර්ශ කරන්ට විය.. ඇය ලැජ්ජාවෙන් මෙන් දෙනෙත් වසා ගත්තාය.

ඒ මෙහෝතේ ඇයටත් නොදැනිම ඇගේ දැත් වලින් දුලනගේ බඳ  වටා තදින් දැතින් අල්ලාගන්නට විය.

" කෝ  ! දැන් දෙන්න මං දුන්නා වගේ මටත් එකක්.... "

"  ඉතින් අයියා උසයිනේ මට වඩා...."

" ඉතින් ඉස්සිලා දෙන්න.. ඔන්න මට එකක් දෙනකන් මං මෙතනින් හෙල්ලෙන්නේ නැ... "කියු දුලන ඇයව තදින් තුරුලු කරගත්තේය.

ඇගිලි තුඩු වලින් ඉහළට ඉස්සුනු සස්මි දුලනගේ නළලත හාදුවකින් උණූසුම් කරන්ට විය..

" අයියා, අපි දැන් යන්ද ලොකු බලාගෙන ඉන්නවා කිව්වා නේද?? "

" යමු යමු ඊට කලින් මට දෙයක් දෙන්න තියනවා

" ආහ් ! ඒ මොකක්ද ඒ?? ඒක යන ගමන් දෙන්නකෝ.. "

" බැ !  බැ ! එහෙම දෙන්න බැ... "

" එහෙනම්, "

" මෙන්න මෙහෙමයි " කියු දුලන පහත් වි ඇගේ සිතල දෙතොල් මත ඔහුගේ උණුසුම් දෙතොල් තබන්නට විය. සස්මි යමක් කියන්ටත් කලියෙන් හෝ සිතන්නටත් කලියෙන් දුලන ඇගේ දෙතොල් ඔහුගේ ග්‍රහණයට හසු කරගත්තේය.....

Saturday, March 10, 2012

20 වන කොටස



ෂමෙල් නිවසට පැමිණෙනවිට අංජු දුවලා දෙදෙනාවත් ලැහැස්ති කරගෙන ෂමෙල් එන මගට ගියා. ෂමෙල් දුටු  ඔලිනි දුව ගොස් ෂමෙල්ගේ අතේ එල්ලි,

"අප්පච්චි!  අප්පච්චි ! අප්පච්චි , දන්නවද අදත් අම්මිට සනිප නැති වුනා. මායි අක්කියි බය වුනා. අපිට කොහේවත් යන්න එපා අප්පච්චි.... අප්පච්චි අම්මිව ඩොක්ටර් අන්කල් ගාවට එක්කන් යමු.."

"අ‍යියෝ නැ අනේ මගේ ඇගට ටිකක් අමාරු වුනා. " ඒකයි යැයි අංජු සිනාසෙමින් පැවසුවා

අංජු දෙසට තරමක් නපුරු දෙසට නෙත් යොමු කළ ෂමෙල් ඔලිනි දෙසට හැරි ,

"හා මගේ පැටියෝ... අපි එහෙනම් දැන් අම්මිව ඩොක්ටර් අන්කල් ගාවට එක්කන් යමු. මගේ දෝණිලා තිලකම්මත් එක්ක ඉන්නවද නේද?? අම්මි අප්පච්චි ගිහින් එනකන්.."

" හා අප්පච්චි.. අපි ඉන්නම් "යැයි කියමින් ඔවුන් දුව ගොස් කාරයට නැගුනා..

"මොකක්ද අංජු මේකේ තේරුම??? මං දැන් ටිකකට කලින් කථා කලා ඔයා මට කිව්වද නිකමටවත්??"

" නැ අනේ ඔයා ඉතින් වාහනේ එන ගමන්නේ ඒ හින්දා කිව්වේ නැත්තේ.. "

"එහෙම කියලා හරියනවද?? මෙතන කවුරුත් ඇත්තෙත් නැ.. මොනාහරි දෙයක් වුනානම් එහෙම..."

"හරි හරි අප්පච්චි දැන් අපි යමුකෝ " කියමින් අංජු දුලනගේ අතින් ඇදගෙන කාරයට එන ගමන්,  
 'මේ ඒක නෙවි අප්පච්චි රිපොර්ට් එන ගෙනාවද???

"ආහ් ඔව් ඔව්.. ආන්න කාර් එකේ ලොකර් එකේ ඇති..ගිහින් ගන්නකෝ කියමින්... "දෙදෙනාම කාරයට නැගුනා. යන අතරමගදි කාරයෙ ලොකරයෙන් රිපොර්ට් එක ගත් අංජුගේ දෙනෙත් ඉහළට එසවි යන්තම් සිනාවක් දෙනෙත් මත මතු වුනා..

"මොනද අංජු රිපොර්ට් එකේ තියෙන්නේ තනියම හිනාවෙන්නේ?????"

"අප්පච්චි,  ආයෙමත් අප්පච්චි කෙනෙක් වෙන්න යනවා කියලා තමයි රිපොර්ට් එකේ තියෙන්නේ......"

"ඇත්තමද අංජු????"

"ඇයි මං වෙනදත් ඔයාට බොරු කියලා තියනවද??"

" නැහැ නැහැ ළමයෝ...... එහෙම නැ....  මට හිතාගන්න බැරි හින්දයි මං එහෙම ඇහුවේ... මං ඒ තරම් ලොකු වැඩක් ඊයේ පෙරේදා කලේ නැ නේ ඒකයි " යැයි සිනාසෙමින් ෂමෙල් පැවසිය..

"ආහ් ඇත්තද?? එතකොට කවුද දන්නේ නැ නේ පැටව් දෙන්නට නින්ද ගියාම හැමදාම රෑට මාව හොයාගෙන එන්නේ " කියමින් අංජු දුල‍නගේ කකුලට යන්තමින් තට්ටුවක් දැමිය...

" ඇත්තට කවුද දන්නේ නැ නේ... මමනම් හොද සැපට නිදා ගන්නවා.. " යැයි සනාසෙමින් පැවසිය

" ඔව් ඔව් හොද සැපට නිදා ගන්නවා මට වද දිලා දිලා රෑ පුරාම..  " කියමින් අංජු ද සිනාසෙන්නට විය..

" අප්පච්චි ඒක නෙවි දුලා දෙන්නව බස්සලා යන්.... ආහ් ඊට කලින් අපි මේක දෝණිිට කියමුද??? "

" චුට්ටක් ඉන්න අංජු අපි උන් දෙන්නා රෑට ආවම සප්‍රයිස් කරමු.... "

මේ වන විට ෂමෙල්ගේ මහගෙදර අසලට වාහනය පැමිණ නතර කර අවසානය. ඒ වන විටත් තිලකම්මා පැමිණ ගේට්ටුව අසලට වි උන්නාය.

" දෝණි තිලකම්මා ගේට් එක ගාව ඉන්නවා.. දෝණිලා දෙන්නා යන්න තිලකම්මත් එක්ක මායි අප්පච්චි ගිහින් එන්නම් " ඉක්මණට කියු  අංජු පිටුපස හැරි ඔලිනි හා රනිවි සිප ගත්තා.

කාරයට ළං වු තිලකා... , " මොකද බේබි අසනිපේ??? " යැයි හින් සිරුවට ළං වි අංජුගෙන් ඇසුවා.

" මොකුත් නැ තලකම්මේ මේ දවස් ටිකේම මට ක්ලාන්ත ගතියක් ආවා... ඒකයි මේ තිලකම්මගේ ෂමෙල් බේබි බය වෙලා තියෙන්නේ.... "

" ආහ් තව චුටි බේබි කෙනෙක් එන්නද දන්නේ නැ " කියමින් තිලකම්මා සිනා සුනා....

" ඒක තමයි තිලකම්මේ අපි මේ බලන්න යන්නේ... අපි ඉක්මණට එන්නම් අපේ දගමලු දෙක බලාගන්න"  කියමින් ෂමෙල් කාරය පණගැන්වුවා.

තිලකා දරුවන් දෙදෙනා රැගෙන ගෙතුලට පියමං කළ අතර ෂමෙල් සහ අංජු එතනින් පිටත් වුනා..
ඔවුන් රෝහල වෙත ළං වන විට ඔවුන්ගේ අංකය කථා කර තිබුණා...

"ආහ් මොකද ෂමෙල් පුතා මේ පැත්තේ???"

" නැහැ අන්කල් මෙන්න මෙයාට සනිප නැ ටික දවසක ඉදන් ඒකයි මේ අන්කල්ට පෙන්නලා යන්න ආවේ... " කියමින් අතේ වු රිපොර්ට් එක අංජු වෛද්‍ය රත්නායකට ඉදිරිපත් කළා..

" ආහ් අංජු දුව බය වෙන්න දෙයක් නැ... පවුලට තවත් අමුත්තෙක් එන්නයි හදන්නේ... මං දුවට විටමින් ටිකක් ලියලා දෙන්නම්... ඊට පස්සේ ඉතින් කලින් කළා වගේ මාසෙන් මාසෙට ඇවිත් චේක් කරගන්න.
ලබන සතියේ දුව එන්නකෝ පුතත් එක්කම. එතකොට අපි ස්කැන් එක කරගමු.. අද කට්ටිය වැඩි.. "

" අන්කල් මගේ ඇගට ටිකක් වැඩිපුර තෙහෙට්ටු ගතියක් දැනෙනවා.. ඒකට මොකද කරන්නේ??? "

" දුව මං දුන්න විටමින් ටික බොන්න.. ටිකක් රෙස්ට් කරන්න ටික දවසක් යනකොට ඕක ඇරිලා යයි..."

" හරි අන්කල් එහෙනම් අපි ගිහින් එන්නම්..... " කියු ෂමෙල් හා අංජු එයින් එළියට ආවා....

" මේ අප්පච්චි දෝණිට කථා කරලා බලන්න කොහේද කියලා.. "

ෂමෙල් දුරකථන ඇමතුම ගන්න හදනවාත් සමගම ෂමෙල්ගේ ජංගම දුරකථනය නාද වුනා.

" ආහ් මං උඹට කොල් එකක් ගන්න හැදුවා විතරයි දුලනයෝ....."

" හරි හරි අපි එනවා මස්සිනා. ඒත් චුට්ටක් විතර පරක්කු වෙනවා කියන්න ගත්තේ... මයුරි කියනවනේ තව ටිකක් ඉන්න කියලා.. උඹේ නංගිත් ඉතින් මයුරිගෙන් ගැලවෙන්නේ නැ නේ " කියමින් දුලන සිනාසෙන්නට විය..

" ආහ් උඹලා දෙන්නා 7 විතර වෙනකොට එනවනම් අපි රෑ කැම එළියෙන් ගමු.. අද ඩිනර් එක මං ගානේ " යැයි ෂමෙල් පැවසිය...

" හරි බං මායි දෝණි ඔන්න 7.30 වෙද්දි ගල්කිස්සේ ඇති..."

" හරි මගේ නංගිව පරිස්සමෙක් එක්කන් වරෙන් " කියමින් ෂමෙල් දුරකථනය විසන්ධි කලේය.....

Sunday, March 4, 2012

19 වන කොටස



"සුජාතා .............. සුජාතා..............."

"කෝ මේ සුජාතා " කියමින් ඩග්ලස් දොරට තට්ටු කරන්නට විය.

තේ කම්හලක කම්කරු රැකියාවක් කළ ඔහු පසුව එයින් ඉවත් වි සිල්ලර බඩු කඩයක් දමා ගෙන ජිවත් විය. අද එය ප්‍රදේශ තිපෙන විශාලතම තොග බඩු කඩයයි. පසුව කෙමෙන් කෙමෙන් දියුණුවට පත්වු ඔහු ගමේ කා අතරත් ප්‍රසිද්ධ වුයේ ඩගි අයියා හෝ ඩගි මුදලාලි නමිනි. ඩගි අයියා යනු සිල්ලර බඩු කඩයට හොරෙන් කසිප්පුද පෙරු අයෙක් විය. එය රහසේ කර ගෙන ගියත් ගමේ උන් සියල්ලෝම දැන ගෙන උන්හ. නමුත් අද වන විට එය කරගෙන ගියේ ඩගිගේ සේවකයන්ය. එයට ඩගි ගැවුවේවත් නැතය. නමුදු ලාභය ලැබුනේ ඔහුටය.එමෙන්ම ඔහුට රටේ තරමක් පිළිගත යුතු සමග සබදකම්ද පැවතින. ඔහුට තරුණ කාලයේදි ගැහැණුන්ගෙන් කිසිදු අඩුවක් නොවිය. ඇහැට කනට පේන කෙල්ලෙක් හො ගැහැණියක් දුටු විට කෙසේ හෝ ඇය නතු කර ගැනිමේ හැකියාව ඔහුට නොඅඩුව තිබුණි. එය හොදින් හෝ නරකිනි. නමුත් සුජාතා කැන්දන් ආ දා පටන් ඔහුගේ එම ගති මදින් මද දුරස් වන්නට විය. නමුදු ඔහුගේ චන්ඩිකම් වල නම් කිසිදු අඩුවක් නොවිය.අවශ්‍ය සියල්ල හොදින් හෝ නරකින් ඉටු කරගන්නට ඔහුට හැකියාව තිබුණි.

"සුජාතෝ මොකද මේ මහ දවල් දොරවල් වහගෙන" යැයි කියමින් ඩග්ලස් නැවතත් දොරට තට්ටු කරන්නට විය.

ඒ සමගම ඇතුලේ සිට පැමිණි සුජාතා ඉතා කඩිනමින් පැමිණ දොර විවෘත කලේය.
"මො‍කද අනේ කැ ගහන්නේ?? "
" මම මේ චුටි පුතාට යවන්න කියලා වැලි තලප ටිකක් හැදුවා."

" ආහ් ඒක මිසක්. මම බය වුනා සද්දයක් නැති කොට "

" මොකද මට එන්න කියලා කථා කලේ " යැයි පවසමින් ඔහු  සෝපාවේ වාඩි විය.

" ආහ් මේ ඔයාගේ ෆොන් එක වැඩ කලේ නැ කියලා තිසේරා මහත්තයා ගෙදරට කථා කළා.ඒක කියන්නයි එන්න කියලා පණිවිඩේ එව්වේ. "

" ඒ මොකටද දන්නේ නැ නේ. "

" මට නම් කිව්වේ නැ. ඒත් ඉක්මණට කථා කරන්න කිව්වා."

" හරි හරි මං කථාකරන්නම්කෝ  " කියමින් තිසේරාගේ දුරකථනයට ඇමතුමක් ලබා ගත්තා.

" සර් මම ඩගි කථා කරන්නේ"

" කොහෙද මනුස්සයෝ තමුසේ ගිහින් හිටියේ.."

"ඇයි සර් හදිසියක්ද?? කථා කලේ "

" තමුසේ දන්නවනනේ මම හදිසියක් නැත්නම් කථා කරන්නේ නැ කියාලා. අර නඩුව ආයෙත් එළියට ඇවිත්..."

එය ඇසිමෙන් ඩග්ලස් තිගැස්මකට පත්වුනා.. එවිට එතනටම සුජාතා තේ එකක් රැගෙන එතනට පැමණෙමින් සිටියා. ඇය දුටු ඔහු ඇයට තේ කොප්පය තබා එතනින් පිට වන ලෙසට අතින් සන් කළා.

මදක් කලබලයට පත්වු ඩගි,

"සර් අපි මොකද කරන්නේ දැන් ඉතින්??"

"මොනා කරන්නද අයිසේ තමුසෙට මතකනේ ගිය පාර තමුසේ දුන්න කට උත්තරේ... ඒ විදියටම කියනවා වෙනස් නොකර... දන්නවනේ වචනයක් එහා මෙහා ගියෝත් උඹත් එක්ක මාත් ගස් කියලා.."

"ඔව් සර් ඒක දන්නවා. ඒත් කවුද මේ යට ගිය මිනි ආයි ගොඩගන්න දගලන්නේ?????"

"ඒක තමයි අයිසේ මටත් තියන ප්‍රශ්නේ.... හැබැයි නඩුව කථා කරන්නේ අපේ අනුර ඇමති තුමාගේ පුත්‍ර රත්නය.. මට වෙන විස්තරනම් මොකුත් දැන ගන්න ලැබුනේ නැ."

"හරි සර්, සර් බය වෙන්න එපා. මගෙන් සර් කවදාකවත්ම අවඩක් වෙන්නේ නැ..ඒක ඉර හද වගේ මට විශ්වාසයි සර්.."

"හරි අයිසේ. එහෙනම් තමුසේ තියනවකෝ ෆොන් එක. උවමනාවක් වුනොත් මං කථා කරන්නම්"  කියමින් තිසේරා දුරකථනය විසන්ධි කලේය..

ඩග්ලස් මද වේලාවක් කල්පනා කරමින් සිටින සුජාතා පැමිණ,

" ඩගි හෙට අනිද්දා කොළඹ යන්නේ නැද්ද" යි අසමින් ඒ අසලින් වාඩි විය. එහෙත් ඩග්ලස්ට එය ඇසු‍නේ නැත.

එය දුටු සුජාතා, " මේ මොකක් හරි ප්‍රශ්නයක්ද " අසමින් ඩග්ලස් වෙත ළං විය. ඒඑයින් කලබලයට පත්වු ඩග්ලස් " නැ නැ සුජාතා මං මේ කල්පනා කලේ අපේ තිසේරා මහත්තයා කථා කලොත් මොකක් හරි ප්‍රශ්නෙකටනේ ඉතින්.. ආහ් ඒකට කමක් නැ දැන් මොකක්ද ඇහුවේ???"

" මං ඇහුවේ හෙට අනිද්දා කොළඹ යනවද කියලා.. පුතාට නැම ටිකක් යවන්න."

"මං කොහොමත් දැන් අනිද්දට තිසේරා මහත්තයව හම්බවෙන්න. එතකොට පුතාවත් බලාගෙන එන්නම්.. "කියමින් ඔහු පුටුවෙන් නැගිට්ටේය..

" ඔය නැගිටේ යන්නද?? ඉන්න මේ තේ එක නිවිලනේ.. මං තව තේ එකක් හදාගෙන එන්න " කියමින් සුජාතා කුස්සියට පිය නැගිය.


*********************************************************************************
ෂමෙල්ගේ දුරකථනය නාද වනවිට ෂමෙල් උන්නේ රසායනාගාරය අසලය. ඇමතුම ලබා දෙන්නේ අංජු බව දුටු ඔහුට යන්තමින් සිනාහ පහළ විය.

"හෙලෝ අප්පච්චි රිපෝර්ට් එක ගත්තද??? "

" නැ අංජු තව ටිකක් වෙලා යයි. "
මං එන්නම් ඔයාව එක්කන් යන්න. ඒ ඇවිල්ලා රිපෝර්ට් එක ගමු. හරි මහත්තයෝ මං ලැස්ති වෙලා ඉන්නම්.."

" පොඩි දෙන්නවත් ලැස්ති කරලා තියාගන්න. ඒ දෙන්නව තිලකම්මට දිලා එන්නත් ඔන නේ.."

" ඔව් ඒ දෙන්නනම් ‍මේ දැන්ම ඉදන්ම ලැස්ති වෙලා ඉන්නේ.."

" හරි අංජු මං තියන්නම්. තව පැයකින් මම ඔතන " කියු ඔහු දුරකථනය විසන්ධි කලේය..

Saturday, February 18, 2012

18 කොටස




හින් සිරුවේ ඉදිරියට ඇදෙද්දි සස්මි දුලනට බෙහෙවින් ළං වි තිබුණි... පළමුව පහළ මළුවට ගොස් මල් පහන් පුජා කළ ඔවුන් දෙවනුව උඩ මළුවටද ගොස් මල් පහන් පුජා කර බුදුන් වැද නැවතත් හින් සිරුවේ කළුතර බෝ මළුවෙන් පිටත පැමිණ පාළම ‍දිගේ හින් සිරුවේ කාරය වෙත පියමනින්නට වුනා. රථ ගාල වෙත ඔවුන් එනතෙක්ම අර පුංචි දැරිවිය මඟ බලන් උන්නාය.. ඇයව දුටු දුලන,

"දෝණි අපි අර පොඩි කෙල්ලට ඉස්කොලේ යන්න උදව් කරමුද??"

"ඒක තමයි අයියා මං කල්පනා කලේ.. අපි ඒ පැටියට ඕන කරන දේවල් අරන් දෙමු.මෙහේ බැරිනම් වෙන ඉස්කොලේකට දාලා හරි.."

"ඒක තමයි බබා මාත් කල්පනා කලේ... ඊට කලින් අපි ඒ ළමයගේ තාත්ගෙන් අහලා බලමු. කොයි දේටත් වඩා ඒ මනුස්සයා කැමති වෙන්න එපැයි."

අර ළැදැරියගේ පියා ළගට ගිය දුලන,

"මේ.......... ඔයා කැමති නැද්ද ළමයාව ආයෙමත් ඉස්කොලේ යවලා උගන්නන්න."

"ඇයි මහත්තයෝ මං අකමැති වෙන්නේ.. ඒත් මට කොයින්ද සල්ලි පනම්???"

"හරි මෙහෙම කරන්න.ඔයා ළමයාගේ සහතික ටිකයි ග්‍රාම සේවක සහතිකෙයි අරන් ලබන සතියේ නිවාඩු දවසක් එනවනේ එදාට මෙන්න මේ කාඩ් එකේ තියන ඇඩ්‍රස් එකට එන්න. " කියමින් දුලන ඔහුගේ කාර්යාලයේ ලිපිනය සදහන් කාඩ් පතක් ඔහු වෙත දිගු කළා.

එම කාඩ් පත අතට ගත් ඔහු එය කියවා,

" ආහ් මහත්තයා නිතිඥ මහත්තයෙක්ද මහත්තයෝ??"

ඔහු ඒ ඇසු දෙයින් දුලන හා සස්මි පුදුමයෙන් මෙන් ඇස් ලොකු කරගෙන බලාන උන්නා. එහි සියල්ල සටහන්ව වි තිබුණේ ඉංග්‍රිසි බසින්ය.

" මාත් හොදට ඉගෙන ගත්තු කෙනෙක් තමා මහත්තයෝ.. මං වැඩ කලේ ලංකාවේ ගොඩක් ප්‍රසිද්ධ කම්පැණියක ක්ලාක් කෙනෙක් විදියට මහත්තයෝ... මහත්තයටයි නෝනටයි මේ කථාව කියන්න ගියෝත් අද දවසම මහත්තයලට මෙතන ඉන්න වෙයි. ඒ හින්දා මං මහත්තයලව හම්බවෙන්න ආවාම මං කියන්නම්කෝ මගේ මුළු කථාවම.. දැන් මහත්තයයි නෝනයි ආපු ගමන හිත සතුටින් ගිහින් එන්නකෝ...."

හරි එහෙනම් අපි ගිහින් එන්නම්කෝ කියමින් ඔවුන් කාරය වෙත පිය නැග්ගා.

**********************************************************************************

මඳක් දුර ගිය පසු නිහඬ බව බිදිමින්,

" අයියා ඇයි මට මේ තරම් ආදරේ??? "

"ඔයා දන්නේ නැතුවුනාට දෝණි ඔයා මගේ ජිවිතේ...නොතේරෙන වයසේ ඉදන්මයි මං ඔයාට ‍ආදරේ කලේ. ඉස්සර ෂමෙලුයි අංජුයි එහේ මෙහේ යන කාලේ මාවත් එක්කන් යනවනේ තනියට... එතකොට මට මතක් වෙන්නෙම මගේ පුංචි කෙල්ලව.. "

" අයියට අදවත් කිස් එකක් දෙන්නේ නැද්ද මගේ කෙල්ලේ??? "යැයි අසමින් දුලන සස්මිගේ අත පිරිමැදිය... එසේ පවසද්දි සස්මි හින් සිරුවට මුහුණ ලැජ්ජාවෙන් සඟවා ගන්නට විය....

ඔවුන් මයුරිගේ පුංචි අම්මලාගේ නිවසට ළං වන විට 12ට කිට්ටු වි තිබුණි. කාරයෙන් බැස නිවස දෙසට යන විට ඔවුන් දුටුවේ විහඟ සමඟින් කථා කරමින් මයුරිය...

දුලන දුටු විහඟ පුදුමයට පත්විය.... " ආහ් චුටි අයියා ඔයා කොහේද මේ??????? "

" මේ මයුරි කියන්නේ අපේ පරණ ගැන්සියේ සමාජිකාවක්නේ නැද්ද මචි???? "
" ආහ් ඒක නෙවි උඹ මොකද මෙහේ කරන්නේ?? අපිටනම් මේවා අදාල වැඩනේ..... "

" මේකනේ චුටි අයියා මාත් තව ටික දවසකින් ඔයාලගේ සංගමේට බැදෙන්නනේ ඉන්නේ..... " යැයි කියමින් මයුරි දෙස බැලිය.

" ආහ් මගේ මස්සිනේ එකත් එහෙමද හොදයි හොදයි කාට කාටත් හරි යනවනම්... "

" ආහ් චුටි එන්නේ නැද්ද ගෙට ඔතන දුලන අයියට තුරුල් වෙලා ඉන්නේ??? සංචි පුංචි අරහේ බලන් ඉන්නවා " යැයි කියමින් මයුරි සස්මිවත් ඇදගෙන ගෙතුලට යන්නට විය.ඔවුන් පසු පසින් දුලන හා විහඟද යන්නට විය.
ගෙතුලට ගොස් ටික වෙලාවක් උන් ඔවුන් මිදුලට පැමිණ අසල වු බංකුවක් මත වාඩි විය.

" මේ ඒක නෙවි සස්මි දැන් කියන්නකෝ බලන්න ඔයා අපේ චුටි අයියත් එක්ක මොකෝ කියලා මේ පැත්තේ??? "

" ආහ් ඒකද විහඟ අයියා.. මේකනේ දුලන අයියට එයාගේ මස්සිනාගේ අනාගත නැදැ පිරිවර බලන්න ඔන කිව්වා. ඒ හින්දා මං එන්න හදනකොට එයත් ආවා එච්චරයි."

" ආහ් ඒකත් එහෙමද ??? හොදයි හොදයි... හැබැයි ඉතින් නංගි හැංගි හැංගි වෙස් බැන්දට නටන්න වෙන්නේ එළියෙනේ..... "

" නේද චුටි අපි එහෙම නටන්නේ නැ හැංගි හැංගි නටනවනම් නටන්නේ එළිපිට නේද " කියමින් දුලන සස්මි දෙස බලමින් ඇසක් ගැසුවා

" ඔයාලා තුන්දෙනා අද කන්න එන්නේ නැද්ද " යැයි අසමින් එතනට පැමිණි මයුරි විහඟ අසලින් වාඩි වුනා.

" අනේ අපි ඉක්මණට යන්න ඕන මයුරි මෙයාගේ අයියණ්ඩි කිව්වා රෑ වෙන්න කලියෙන් ගෙදර ගෙනත් ඇරලන්න කියලා. අඩුම ගානේ මෙහෙන් 3ටවත් යන්න ඕන "

"ඔව් ඔව් ලොකූ බය ඇති නරියට කුකුල් පැටව් භාර දෙන්න " යැයි කියු මයුරි සිනා සෙන්නට විය. "මේ යමු යමු කාලා ඉන්න ඔක්කොටම කලියෙන් " යැයි කියමින් විහඟගේ අතින් ඇද්දා.

ඒ අනුව දුලනගේ පසුපසින් සස්මිදඇදෙන්නට වුනා.....

Saturday, February 11, 2012

17 කොටස


"අංජු ඔයා හවසට ලැස්ති වෙලා ඉන්න. මං ඩොක්ටර්ට ඇපොයින්මන්ට් එකක් දාගෙන 2 වෙනකොට එන්නම්... " යැයි කියමින් ෂමෙල් කුස්සිය වෙත පිය නැගිය. ඒ වන විට අංජු උන්නේ ළමයින්ගේ ඇදුම් ටික සොදන්නට වොෂින් මැෂිමට දමමින්ය. ෂමෙල් පුටුවක් ඇද වාඩි වෙනවාත් එක්කම ඒ දෙසට හැරුණ අංජු,

"එ‍තකොට අප්පච්චි බබාලා දෙන්නා???"

" ආහ් මට ඒක අමතක වුනා නේ.. අපි ඒ දෙන්නාව යන ගමන් තිලකම්මාට දිගෙන යමු එන ගමන් අරන් එමු එතකොට හරිනේ... කොහොමත් මේ දෙන්නවත් ළගදි කොහේවත් එක්ක යන්න බැරි වුනානේ... ඒ හින්දා එද්දි ගල්කිස්ස බිච් එක පැත්තෙන් එමු."

" ඔව් ඒක හොදයි අනේ.. පොඩි දු ඊයේත් කිව්වා අප්පච්චි අපිව දැන් කොහේවත් ගෙනියන්නේ නැ කියලා. ආහ් මේ ඒක නෙවි චුටිට කථා කළාද ඔයා??? "

" ඔව් බබා මං කථා කළා. අන්න උන් දෙන්නා දැන් කළුතරලු. අපේ ඒකිට මල පැනලා හිටියේ " යැයි කියමින් ෂමෙල් සිනාසෙන්නට විය.

" ඒ මොකද ඒ?? වෙනදා කුරුළු ජෝඩුව වගේ ඉන්නේ " යැයි පවසමින් අංජුද පුටුවක් රැගෙන වාඩි වෙන්නට විය.

" අරු මොනා හරි කියන්නැති. දන්නේනේ නැද්ද දුලනයගේ හැටි."

" අපෝ දන්නවා දන්නවා දෙන්නම ඉතින් එකයිනේ. ඔයා වගේ නැතැයි යාළුවත්.. ඔයා කිව්වේ නැද්ද යනකොට කෙල්ලව මෙහෙන් ගෙනත් ඇරලන්න කියලා,"

"කිව්වා කිව්වා."
" බබා දැන් මං යන්න ඕන " යැයි පවසමින් ෂමෙල් නැගිට්ටේ යන්නටය.

" හරි මහත්තයෝ එහෙනම් පරිස්සමින් ගිහින් එන්නකෝ " කියමින් අංජු ෂමෙල්ගේ හිස සිගනිමින් පැවසිය.

අංජු ෂමෙල් පසුපසින්ම පැමිණ කාරය ගේට්ටුවෙන් යන තෙක්ම මග බලා උන්නේය..

**********************************************************************************

කාරයට තට්ටු කරන විට දුලනගේ දැත් වලින් සස්මිට ලෙහෙසියෙන්ම මිදෙන්නට හැකිවිය. එසැනින් දුලන කාරයේ විදුරුව පහත් කලේය.

"සර් මල් එකක් ගන්න සර් "

කියමින් පුංචි ගැහැණු ළමයෙක් නෙළුම් මල් පොකුරක් දුලන වෙත පැවේය.
ඒ වනවිටත් සස්මි කාරයෙන් බිමට බැස අවසානය.

" ඉන්නකෝ නංගි බහිනකන් " කියමින් දුලන කාරයෙන් බසිමින් පවසමින් කාරයෙන් බැස්සේය. ඒ පුංචි කෙල්ල අතේ නෙළුම් මල් පොකුරු 4ක්ම විය.

" කියද නංගි ඔය මල් පොකුරක්?? "

"මල් 5ක්ම රු 100/= යි සර්"

"එහෙනම් දෙන්නකෝ නංගි ඔය මල් ටික ඔක්කොම."

එවිට ඒ ගැහැණු ළමයා මල් පොකුරු 4ම දුලන වෙතට පැවේය.

"අර අක්කට දෙන්නකෝ " කියමින් දුලන පර්ස් එකෙන් රු 500/= ක් කො‍ළයක් ගත්තේය. ඒ පොඩි එකාගේ වයස අවුරුදු 10ක් හෝ 11 පමණ විය.

පොඩි එකාගේ ඔලුව අතගාමින් සස්මි මල් පොකුරු 4ම අතට අරගෙන,

" බබා ඔයා අද ඉස්කොලේ ගියේ නැද්ද " අසමින් සස්මි පුංචි දැරිවියගේ ඔළුව අත ගැවේය.

" නැ මිස් මං ඉස්කොලේ යන්නේ නැ. ගිය අවුරුද්දේ ගියා. මේ පාර ගියේ නැ."

දුලන , "ආ පැටියෝ ඔයාගේ සල්ලි "
කියමින් සල්ලි දිගු කළේය. කෙල්ල අත දිගු කර සල්ලි අතට ගත්තේය. එන්න සර් ඉතුරු සල්ලි දෙන්න කියමින් මදක් එහායින් රෝද පුටුවක උන් පුද්ග‍ලයෙක් වෙත අත දිගු කලේය.

"කවුද බබා ඒ??"

"ඒ තමයි තාත්තා ', සර්". කියමින් ඒ දෙසට පියමං කලේය.

"තාත්තේ මෙන්න සල්ලි " කියමින් ඇයි 500 නොට්ටුව ඒ පුද්ගලයාට දිගු කලේය.

"ආ, මහත්තයෝ මෙන්න ඉතිරි සල්ලි " කියමින් ඔහු ඉතිරි රු 100 දුලන වෙත පැවේය.

"කමක් නැ ඕක තියා ගන්න."

"නැ මහත්තයෝ එහෙම එපා. එහෙනම් මේ තෙල් පොතලයකුයි පහන්තිර පැකට් එකකුයි ගන්න. මගේ දරුවට හිගා කලා කන්න දෙන්න මං කැමති නැ මහත්තයෝ. " කියමින් ඔහු පොල් තෙල් බෝතලයකුත් පහන්තිර පැකට් එකකුත් සස්මිට දිගුකළේය.

" ආ මට එහෙනම් හදුන් කුරු පැකට් එකකුත් දෙන්නකො " කියමින් සස්මි ඔහු වෙත රු50ක් දිගු කලේය.

"එහෙනම් අපි ගිහින් එන්නම් "කියමින් ඔවුන් එතනින් නික්ම පාලම දිගේ ඉදිරයට ගමන් ගන්නට විය.

දුලන හින් සිරුවේ සස්මි අත අල්ලාගනිමින් දැගිලි පටලගන්නට විය.......

Saturday, February 4, 2012

16 කොටස



"අනේ බබා මම බොරුවට එහෙම කලේ. ඔකට අඩන්න ඕනද??? "

එහෙත් සස්මි කිසිවක් නොදොඩා අහක බලන් උන්නාය. ඇ කිසිත් නොපැවසුවත් ඇගේ දෙනෙත් වල කදුළු කැට හිමින් හිමින් දෙනෙත් වලින් රු රා පහළට වැටෙන්නට විය. මේ වන විට ඔවුන් කළුතර පාලම අසලට ළං වෙමින් සිටියේය.

ඒ සමගම දුලනගේ ජංගම දුරකථනය නාද විය.

"දෝණි ඕකට ආන්සර් කරන්නකෝ. ලොකු කථා කරන්නේ."

මට බැ යැයි ඇයි හිස වනමින් පැවසුවා. තවමත් ඇගේ දෙනෙත් වල කදුළු වියළි තිබුනේ නැත.

" අපෝ මේකිගේ ආඩම්බර "  යැයි කියමින් දුලන කාරය පසකට කර නැවතිය. ඒ වන විටත් ෂමෙල් දුරකථන ඇමතුම් 5ක් දුලනගේ දුරකථනයට දි තිබුනා. නතර කරනවාත් සමගම එතනට පැමිණි පොලිස් නිළධාරියේක්,

"සර් මෙතන වාහන පාර්ක් කරන්න බැ. අර පහළ තියනවා කාර් පාර්ක් එක එතනට ගිහිල්ලා පාර්ක් කරන්න බෝධිය වදින්න යනවනම්."

"අනේ සමාවෙන්න. මං දැනගෙන හිටියේ නැ. ඕකේ තැන්කියු " කියමින් දුලන කාරය රථ ගාල දෙසට හැරවිය.
රථ ගාලට වාහනය දැමු දුලන ජංගම දුරකථනය ගෙන ෂමෙල්ට දුරකථන ඇමතුමක් ගන්නට හදන විටම සස්මිගේ දුරකථනය නාද විය.

" හෙලෝ ලොකු.."

" හෙලෝ චුටි.. කොහේද ඉන්නේ"

" අයියා අපි දැන් කළුතර ඉන්නේ."

"මොකද බං ඔය දුලනයට වෙලා තියෙන්නේ. මං දැන් කි පාරක් ගත්තද ඕකට. උගේ කන් ඇහෙන්නේ නැද්ද?? "

" නැ නැ අයියේ ඇහුනා. දුලන අයියා ඬ්‍රයිව් කරන ගමන් නේ හිටියේ ඒකයි ගත්තේ නැත්තේ."

" එහෙනම් ඔයාට ගන්න තිබුනනේ දරුවෝ"

" මං ඉතින් අනුන්ගේ කොල්ස් වලට ආන්සර් කරන එක හරි නැ නේ අයියා. ඒකයි මං කථා නොකලේ. "

අනිත් පසින් ෂමෙල් කොක් හඩලා සිනා සෙමින්, " හරි හරි මගේ ආච්චිඅම්මේ. ඒක නෙවි චුටි මොකද කට හඩ අමුතු වෙලා. ඇඩුවා නේද??? "

" අනේ නැ ලොකු මං මොකටද අඩන්නේ. අද උදෙන්ම නැවා ඒකයි.සෙම ගතිය ඇවිස්සිලා."

 " පරිස්සමින් දරුවෝ. දෙන්නකෝ ඔය පිට එකාට මට කථා කරන්න "

" ආ මෙන්න ඔයාට ලොකු කථා කරනවා "  යැයි කියමින් තරහින් මෙන් ඇ දුරකථනය දුලන දිගු කලේය. දුරකථනය ගන්නවාත් සමගම දුලන ඇගේ අතද හෙමිහිට පිරිමැදිය. එසැනි ඇය අත අහකට ගත්තේය.

" මොකෝ මචං මේ වද දෙන්නේ " යැයි දුලන ෂමෙල්ගෙන් විමසිය.

" උඹට මගේ නංගිව දාගෙන ඔච්චර දුර යන්න මං අවසර දුන්නා. ඒ ගමන දැන් උඹ මගෙන්ම අහනවා වද දෙන්නේ මොකද කියලා. අනේ අම්මපා උඹ වගේ මිනිහෙක්.නිතිඥයන්ගේ හැටි නේ. "


" අනේ පලයං බං යන්න. මොකෝ මාව මතක් වුනේ අද උදේ පාන්දරම?? "


" මේකනේ බං අපේ මැණික දැන් උඹ ගාව. ඒක පරිස්සම් කරලා හවසට අපේ ගෙදරට ගෙනත් දෙන්න කියන්නයි කථා කලේ."

" උඹ මැණික මං උඹලටත් වඩා හොදට පරිස්සම් කරලා ගෙනත් දෙන්නම්....." යැයි කියමින් දුලන සිනාසිය. සස්මි අතින් සන් කරමින් දුරකථනය ඇය වෙතට ඉල්ලිය. 

" මේ අන්න උඹේ මැණික ‍ෆොන් එක ඉල්ලනවා මං දෙන්නම්.  නැත්නම් මාව මෙතන ඉවර කරයි" යැයි සිනාසෙමින් කියමින් සස්මිට දුරකථනය දිගු කලේය.

" එහෙනම් චුටි පරිස්සමින් ගිහින් හවසට අපේ ගෙදර එන්න"
" බුදුසරණයි"

" බුදුසරණයි අයියා " යැයි කියු ඇය දුරකථනය විසන්ධි කළා.

" මේ , ඇයි දැන් මෙතන ඉන්නේ ??? දැන් අපි යන් කොල් එක ඉවරනේ " සස්මි තරහින් පැවසිය.

" කොල් එක ඉවර වුනාට තාම මගේ කෙල්ල මාත් එක්ක තරහින්නේ"

" එහෙම කෙනෙක් මෙතන නැ නේ"

" අනේ,  මගේ පැටියෝ දැන් ඇති නේද අයියත් එක්ක රණ්ඩු කලා. යාළු වෙන්නකෝ දැන්වත්.. " යැයි කියමින් දුලන ඇය ළං වන්නට හැදුවා 

හ්ම් කියා ගස්සා සස්මි ඈතින් ගලා එන කළු ගග දිහාවට නෙත් යොමාගෙන සිටියේය.

මදක් ඉදිරියට නැමි දුලන ඇයව තුරල් කරගන්නට තැත් කළ විට ඇය දුලනව ඈත් කරන්නට තැත් කළ නමුදු ඇයට එය කිරිමට නොහැකි විය. දුලනගේ ශක්තිමත් බහුවලට ඇය තරයේ තද විය. මේ උණුසුම තත්පර කිපයක්වත් ඔවුනට විදගන්නට නොහැකි විය. එසැනින් කාරයේ දොරට කවුරුදෝ තට්ටු කරන්නට විය.