Saturday, February 18, 2012

18 කොටස




හින් සිරුවේ ඉදිරියට ඇදෙද්දි සස්මි දුලනට බෙහෙවින් ළං වි තිබුණි... පළමුව පහළ මළුවට ගොස් මල් පහන් පුජා කළ ඔවුන් දෙවනුව උඩ මළුවටද ගොස් මල් පහන් පුජා කර බුදුන් වැද නැවතත් හින් සිරුවේ කළුතර බෝ මළුවෙන් පිටත පැමිණ පාළම ‍දිගේ හින් සිරුවේ කාරය වෙත පියමනින්නට වුනා. රථ ගාල වෙත ඔවුන් එනතෙක්ම අර පුංචි දැරිවිය මඟ බලන් උන්නාය.. ඇයව දුටු දුලන,

"දෝණි අපි අර පොඩි කෙල්ලට ඉස්කොලේ යන්න උදව් කරමුද??"

"ඒක තමයි අයියා මං කල්පනා කලේ.. අපි ඒ පැටියට ඕන කරන දේවල් අරන් දෙමු.මෙහේ බැරිනම් වෙන ඉස්කොලේකට දාලා හරි.."

"ඒක තමයි බබා මාත් කල්පනා කලේ... ඊට කලින් අපි ඒ ළමයගේ තාත්ගෙන් අහලා බලමු. කොයි දේටත් වඩා ඒ මනුස්සයා කැමති වෙන්න එපැයි."

අර ළැදැරියගේ පියා ළගට ගිය දුලන,

"මේ.......... ඔයා කැමති නැද්ද ළමයාව ආයෙමත් ඉස්කොලේ යවලා උගන්නන්න."

"ඇයි මහත්තයෝ මං අකමැති වෙන්නේ.. ඒත් මට කොයින්ද සල්ලි පනම්???"

"හරි මෙහෙම කරන්න.ඔයා ළමයාගේ සහතික ටිකයි ග්‍රාම සේවක සහතිකෙයි අරන් ලබන සතියේ නිවාඩු දවසක් එනවනේ එදාට මෙන්න මේ කාඩ් එකේ තියන ඇඩ්‍රස් එකට එන්න. " කියමින් දුලන ඔහුගේ කාර්යාලයේ ලිපිනය සදහන් කාඩ් පතක් ඔහු වෙත දිගු කළා.

එම කාඩ් පත අතට ගත් ඔහු එය කියවා,

" ආහ් මහත්තයා නිතිඥ මහත්තයෙක්ද මහත්තයෝ??"

ඔහු ඒ ඇසු දෙයින් දුලන හා සස්මි පුදුමයෙන් මෙන් ඇස් ලොකු කරගෙන බලාන උන්නා. එහි සියල්ල සටහන්ව වි තිබුණේ ඉංග්‍රිසි බසින්ය.

" මාත් හොදට ඉගෙන ගත්තු කෙනෙක් තමා මහත්තයෝ.. මං වැඩ කලේ ලංකාවේ ගොඩක් ප්‍රසිද්ධ කම්පැණියක ක්ලාක් කෙනෙක් විදියට මහත්තයෝ... මහත්තයටයි නෝනටයි මේ කථාව කියන්න ගියෝත් අද දවසම මහත්තයලට මෙතන ඉන්න වෙයි. ඒ හින්දා මං මහත්තයලව හම්බවෙන්න ආවාම මං කියන්නම්කෝ මගේ මුළු කථාවම.. දැන් මහත්තයයි නෝනයි ආපු ගමන හිත සතුටින් ගිහින් එන්නකෝ...."

හරි එහෙනම් අපි ගිහින් එන්නම්කෝ කියමින් ඔවුන් කාරය වෙත පිය නැග්ගා.

**********************************************************************************

මඳක් දුර ගිය පසු නිහඬ බව බිදිමින්,

" අයියා ඇයි මට මේ තරම් ආදරේ??? "

"ඔයා දන්නේ නැතුවුනාට දෝණි ඔයා මගේ ජිවිතේ...නොතේරෙන වයසේ ඉදන්මයි මං ඔයාට ‍ආදරේ කලේ. ඉස්සර ෂමෙලුයි අංජුයි එහේ මෙහේ යන කාලේ මාවත් එක්කන් යනවනේ තනියට... එතකොට මට මතක් වෙන්නෙම මගේ පුංචි කෙල්ලව.. "

" අයියට අදවත් කිස් එකක් දෙන්නේ නැද්ද මගේ කෙල්ලේ??? "යැයි අසමින් දුලන සස්මිගේ අත පිරිමැදිය... එසේ පවසද්දි සස්මි හින් සිරුවට මුහුණ ලැජ්ජාවෙන් සඟවා ගන්නට විය....

ඔවුන් මයුරිගේ පුංචි අම්මලාගේ නිවසට ළං වන විට 12ට කිට්ටු වි තිබුණි. කාරයෙන් බැස නිවස දෙසට යන විට ඔවුන් දුටුවේ විහඟ සමඟින් කථා කරමින් මයුරිය...

දුලන දුටු විහඟ පුදුමයට පත්විය.... " ආහ් චුටි අයියා ඔයා කොහේද මේ??????? "

" මේ මයුරි කියන්නේ අපේ පරණ ගැන්සියේ සමාජිකාවක්නේ නැද්ද මචි???? "
" ආහ් ඒක නෙවි උඹ මොකද මෙහේ කරන්නේ?? අපිටනම් මේවා අදාල වැඩනේ..... "

" මේකනේ චුටි අයියා මාත් තව ටික දවසකින් ඔයාලගේ සංගමේට බැදෙන්නනේ ඉන්නේ..... " යැයි කියමින් මයුරි දෙස බැලිය.

" ආහ් මගේ මස්සිනේ එකත් එහෙමද හොදයි හොදයි කාට කාටත් හරි යනවනම්... "

" ආහ් චුටි එන්නේ නැද්ද ගෙට ඔතන දුලන අයියට තුරුල් වෙලා ඉන්නේ??? සංචි පුංචි අරහේ බලන් ඉන්නවා " යැයි කියමින් මයුරි සස්මිවත් ඇදගෙන ගෙතුලට යන්නට විය.ඔවුන් පසු පසින් දුලන හා විහඟද යන්නට විය.
ගෙතුලට ගොස් ටික වෙලාවක් උන් ඔවුන් මිදුලට පැමිණ අසල වු බංකුවක් මත වාඩි විය.

" මේ ඒක නෙවි සස්මි දැන් කියන්නකෝ බලන්න ඔයා අපේ චුටි අයියත් එක්ක මොකෝ කියලා මේ පැත්තේ??? "

" ආහ් ඒකද විහඟ අයියා.. මේකනේ දුලන අයියට එයාගේ මස්සිනාගේ අනාගත නැදැ පිරිවර බලන්න ඔන කිව්වා. ඒ හින්දා මං එන්න හදනකොට එයත් ආවා එච්චරයි."

" ආහ් ඒකත් එහෙමද ??? හොදයි හොදයි... හැබැයි ඉතින් නංගි හැංගි හැංගි වෙස් බැන්දට නටන්න වෙන්නේ එළියෙනේ..... "

" නේද චුටි අපි එහෙම නටන්නේ නැ හැංගි හැංගි නටනවනම් නටන්නේ එළිපිට නේද " කියමින් දුලන සස්මි දෙස බලමින් ඇසක් ගැසුවා

" ඔයාලා තුන්දෙනා අද කන්න එන්නේ නැද්ද " යැයි අසමින් එතනට පැමිණි මයුරි විහඟ අසලින් වාඩි වුනා.

" අනේ අපි ඉක්මණට යන්න ඕන මයුරි මෙයාගේ අයියණ්ඩි කිව්වා රෑ වෙන්න කලියෙන් ගෙදර ගෙනත් ඇරලන්න කියලා. අඩුම ගානේ මෙහෙන් 3ටවත් යන්න ඕන "

"ඔව් ඔව් ලොකූ බය ඇති නරියට කුකුල් පැටව් භාර දෙන්න " යැයි කියු මයුරි සිනා සෙන්නට විය. "මේ යමු යමු කාලා ඉන්න ඔක්කොටම කලියෙන් " යැයි කියමින් විහඟගේ අතින් ඇද්දා.

ඒ අනුව දුලනගේ පසුපසින් සස්මිදඇදෙන්නට වුනා.....

Saturday, February 11, 2012

17 කොටස


"අංජු ඔයා හවසට ලැස්ති වෙලා ඉන්න. මං ඩොක්ටර්ට ඇපොයින්මන්ට් එකක් දාගෙන 2 වෙනකොට එන්නම්... " යැයි කියමින් ෂමෙල් කුස්සිය වෙත පිය නැගිය. ඒ වන විට අංජු උන්නේ ළමයින්ගේ ඇදුම් ටික සොදන්නට වොෂින් මැෂිමට දමමින්ය. ෂමෙල් පුටුවක් ඇද වාඩි වෙනවාත් එක්කම ඒ දෙසට හැරුණ අංජු,

"එ‍තකොට අප්පච්චි බබාලා දෙන්නා???"

" ආහ් මට ඒක අමතක වුනා නේ.. අපි ඒ දෙන්නාව යන ගමන් තිලකම්මාට දිගෙන යමු එන ගමන් අරන් එමු එතකොට හරිනේ... කොහොමත් මේ දෙන්නවත් ළගදි කොහේවත් එක්ක යන්න බැරි වුනානේ... ඒ හින්දා එද්දි ගල්කිස්ස බිච් එක පැත්තෙන් එමු."

" ඔව් ඒක හොදයි අනේ.. පොඩි දු ඊයේත් කිව්වා අප්පච්චි අපිව දැන් කොහේවත් ගෙනියන්නේ නැ කියලා. ආහ් මේ ඒක නෙවි චුටිට කථා කළාද ඔයා??? "

" ඔව් බබා මං කථා කළා. අන්න උන් දෙන්නා දැන් කළුතරලු. අපේ ඒකිට මල පැනලා හිටියේ " යැයි කියමින් ෂමෙල් සිනාසෙන්නට විය.

" ඒ මොකද ඒ?? වෙනදා කුරුළු ජෝඩුව වගේ ඉන්නේ " යැයි පවසමින් අංජුද පුටුවක් රැගෙන වාඩි වෙන්නට විය.

" අරු මොනා හරි කියන්නැති. දන්නේනේ නැද්ද දුලනයගේ හැටි."

" අපෝ දන්නවා දන්නවා දෙන්නම ඉතින් එකයිනේ. ඔයා වගේ නැතැයි යාළුවත්.. ඔයා කිව්වේ නැද්ද යනකොට කෙල්ලව මෙහෙන් ගෙනත් ඇරලන්න කියලා,"

"කිව්වා කිව්වා."
" බබා දැන් මං යන්න ඕන " යැයි පවසමින් ෂමෙල් නැගිට්ටේ යන්නටය.

" හරි මහත්තයෝ එහෙනම් පරිස්සමින් ගිහින් එන්නකෝ " කියමින් අංජු ෂමෙල්ගේ හිස සිගනිමින් පැවසිය.

අංජු ෂමෙල් පසුපසින්ම පැමිණ කාරය ගේට්ටුවෙන් යන තෙක්ම මග බලා උන්නේය..

**********************************************************************************

කාරයට තට්ටු කරන විට දුලනගේ දැත් වලින් සස්මිට ලෙහෙසියෙන්ම මිදෙන්නට හැකිවිය. එසැනින් දුලන කාරයේ විදුරුව පහත් කලේය.

"සර් මල් එකක් ගන්න සර් "

කියමින් පුංචි ගැහැණු ළමයෙක් නෙළුම් මල් පොකුරක් දුලන වෙත පැවේය.
ඒ වනවිටත් සස්මි කාරයෙන් බිමට බැස අවසානය.

" ඉන්නකෝ නංගි බහිනකන් " කියමින් දුලන කාරයෙන් බසිමින් පවසමින් කාරයෙන් බැස්සේය. ඒ පුංචි කෙල්ල අතේ නෙළුම් මල් පොකුරු 4ක්ම විය.

" කියද නංගි ඔය මල් පොකුරක්?? "

"මල් 5ක්ම රු 100/= යි සර්"

"එහෙනම් දෙන්නකෝ නංගි ඔය මල් ටික ඔක්කොම."

එවිට ඒ ගැහැණු ළමයා මල් පොකුරු 4ම දුලන වෙතට පැවේය.

"අර අක්කට දෙන්නකෝ " කියමින් දුලන පර්ස් එකෙන් රු 500/= ක් කො‍ළයක් ගත්තේය. ඒ පොඩි එකාගේ වයස අවුරුදු 10ක් හෝ 11 පමණ විය.

පොඩි එකාගේ ඔලුව අතගාමින් සස්මි මල් පොකුරු 4ම අතට අරගෙන,

" බබා ඔයා අද ඉස්කොලේ ගියේ නැද්ද " අසමින් සස්මි පුංචි දැරිවියගේ ඔළුව අත ගැවේය.

" නැ මිස් මං ඉස්කොලේ යන්නේ නැ. ගිය අවුරුද්දේ ගියා. මේ පාර ගියේ නැ."

දුලන , "ආ පැටියෝ ඔයාගේ සල්ලි "
කියමින් සල්ලි දිගු කළේය. කෙල්ල අත දිගු කර සල්ලි අතට ගත්තේය. එන්න සර් ඉතුරු සල්ලි දෙන්න කියමින් මදක් එහායින් රෝද පුටුවක උන් පුද්ග‍ලයෙක් වෙත අත දිගු කලේය.

"කවුද බබා ඒ??"

"ඒ තමයි තාත්තා ', සර්". කියමින් ඒ දෙසට පියමං කලේය.

"තාත්තේ මෙන්න සල්ලි " කියමින් ඇයි 500 නොට්ටුව ඒ පුද්ගලයාට දිගු කලේය.

"ආ, මහත්තයෝ මෙන්න ඉතිරි සල්ලි " කියමින් ඔහු ඉතිරි රු 100 දුලන වෙත පැවේය.

"කමක් නැ ඕක තියා ගන්න."

"නැ මහත්තයෝ එහෙම එපා. එහෙනම් මේ තෙල් පොතලයකුයි පහන්තිර පැකට් එකකුයි ගන්න. මගේ දරුවට හිගා කලා කන්න දෙන්න මං කැමති නැ මහත්තයෝ. " කියමින් ඔහු පොල් තෙල් බෝතලයකුත් පහන්තිර පැකට් එකකුත් සස්මිට දිගුකළේය.

" ආ මට එහෙනම් හදුන් කුරු පැකට් එකකුත් දෙන්නකො " කියමින් සස්මි ඔහු වෙත රු50ක් දිගු කලේය.

"එහෙනම් අපි ගිහින් එන්නම් "කියමින් ඔවුන් එතනින් නික්ම පාලම දිගේ ඉදිරයට ගමන් ගන්නට විය.

දුලන හින් සිරුවේ සස්මි අත අල්ලාගනිමින් දැගිලි පටලගන්නට විය.......

Saturday, February 4, 2012

16 කොටස



"අනේ බබා මම බොරුවට එහෙම කලේ. ඔකට අඩන්න ඕනද??? "

එහෙත් සස්මි කිසිවක් නොදොඩා අහක බලන් උන්නාය. ඇ කිසිත් නොපැවසුවත් ඇගේ දෙනෙත් වල කදුළු කැට හිමින් හිමින් දෙනෙත් වලින් රු රා පහළට වැටෙන්නට විය. මේ වන විට ඔවුන් කළුතර පාලම අසලට ළං වෙමින් සිටියේය.

ඒ සමගම දුලනගේ ජංගම දුරකථනය නාද විය.

"දෝණි ඕකට ආන්සර් කරන්නකෝ. ලොකු කථා කරන්නේ."

මට බැ යැයි ඇයි හිස වනමින් පැවසුවා. තවමත් ඇගේ දෙනෙත් වල කදුළු වියළි තිබුනේ නැත.

" අපෝ මේකිගේ ආඩම්බර "  යැයි කියමින් දුලන කාරය පසකට කර නැවතිය. ඒ වන විටත් ෂමෙල් දුරකථන ඇමතුම් 5ක් දුලනගේ දුරකථනයට දි තිබුනා. නතර කරනවාත් සමගම එතනට පැමිණි පොලිස් නිළධාරියේක්,

"සර් මෙතන වාහන පාර්ක් කරන්න බැ. අර පහළ තියනවා කාර් පාර්ක් එක එතනට ගිහිල්ලා පාර්ක් කරන්න බෝධිය වදින්න යනවනම්."

"අනේ සමාවෙන්න. මං දැනගෙන හිටියේ නැ. ඕකේ තැන්කියු " කියමින් දුලන කාරය රථ ගාල දෙසට හැරවිය.
රථ ගාලට වාහනය දැමු දුලන ජංගම දුරකථනය ගෙන ෂමෙල්ට දුරකථන ඇමතුමක් ගන්නට හදන විටම සස්මිගේ දුරකථනය නාද විය.

" හෙලෝ ලොකු.."

" හෙලෝ චුටි.. කොහේද ඉන්නේ"

" අයියා අපි දැන් කළුතර ඉන්නේ."

"මොකද බං ඔය දුලනයට වෙලා තියෙන්නේ. මං දැන් කි පාරක් ගත්තද ඕකට. උගේ කන් ඇහෙන්නේ නැද්ද?? "

" නැ නැ අයියේ ඇහුනා. දුලන අයියා ඬ්‍රයිව් කරන ගමන් නේ හිටියේ ඒකයි ගත්තේ නැත්තේ."

" එහෙනම් ඔයාට ගන්න තිබුනනේ දරුවෝ"

" මං ඉතින් අනුන්ගේ කොල්ස් වලට ආන්සර් කරන එක හරි නැ නේ අයියා. ඒකයි මං කථා නොකලේ. "

අනිත් පසින් ෂමෙල් කොක් හඩලා සිනා සෙමින්, " හරි හරි මගේ ආච්චිඅම්මේ. ඒක නෙවි චුටි මොකද කට හඩ අමුතු වෙලා. ඇඩුවා නේද??? "

" අනේ නැ ලොකු මං මොකටද අඩන්නේ. අද උදෙන්ම නැවා ඒකයි.සෙම ගතිය ඇවිස්සිලා."

 " පරිස්සමින් දරුවෝ. දෙන්නකෝ ඔය පිට එකාට මට කථා කරන්න "

" ආ මෙන්න ඔයාට ලොකු කථා කරනවා "  යැයි කියමින් තරහින් මෙන් ඇ දුරකථනය දුලන දිගු කලේය. දුරකථනය ගන්නවාත් සමගම දුලන ඇගේ අතද හෙමිහිට පිරිමැදිය. එසැනි ඇය අත අහකට ගත්තේය.

" මොකෝ මචං මේ වද දෙන්නේ " යැයි දුලන ෂමෙල්ගෙන් විමසිය.

" උඹට මගේ නංගිව දාගෙන ඔච්චර දුර යන්න මං අවසර දුන්නා. ඒ ගමන දැන් උඹ මගෙන්ම අහනවා වද දෙන්නේ මොකද කියලා. අනේ අම්මපා උඹ වගේ මිනිහෙක්.නිතිඥයන්ගේ හැටි නේ. "


" අනේ පලයං බං යන්න. මොකෝ මාව මතක් වුනේ අද උදේ පාන්දරම?? "


" මේකනේ බං අපේ මැණික දැන් උඹ ගාව. ඒක පරිස්සම් කරලා හවසට අපේ ගෙදරට ගෙනත් දෙන්න කියන්නයි කථා කලේ."

" උඹ මැණික මං උඹලටත් වඩා හොදට පරිස්සම් කරලා ගෙනත් දෙන්නම්....." යැයි කියමින් දුලන සිනාසිය. සස්මි අතින් සන් කරමින් දුරකථනය ඇය වෙතට ඉල්ලිය. 

" මේ අන්න උඹේ මැණික ‍ෆොන් එක ඉල්ලනවා මං දෙන්නම්.  නැත්නම් මාව මෙතන ඉවර කරයි" යැයි සිනාසෙමින් කියමින් සස්මිට දුරකථනය දිගු කලේය.

" එහෙනම් චුටි පරිස්සමින් ගිහින් හවසට අපේ ගෙදර එන්න"
" බුදුසරණයි"

" බුදුසරණයි අයියා " යැයි කියු ඇය දුරකථනය විසන්ධි කළා.

" මේ , ඇයි දැන් මෙතන ඉන්නේ ??? දැන් අපි යන් කොල් එක ඉවරනේ " සස්මි තරහින් පැවසිය.

" කොල් එක ඉවර වුනාට තාම මගේ කෙල්ල මාත් එක්ක තරහින්නේ"

" එහෙම කෙනෙක් මෙතන නැ නේ"

" අනේ,  මගේ පැටියෝ දැන් ඇති නේද අයියත් එක්ක රණ්ඩු කලා. යාළු වෙන්නකෝ දැන්වත්.. " යැයි කියමින් දුලන ඇය ළං වන්නට හැදුවා 

හ්ම් කියා ගස්සා සස්මි ඈතින් ගලා එන කළු ගග දිහාවට නෙත් යොමාගෙන සිටියේය.

මදක් ඉදිරියට නැමි දුලන ඇයව තුරල් කරගන්නට තැත් කළ විට ඇය දුලනව ඈත් කරන්නට තැත් කළ නමුදු ඇයට එය කිරිමට නොහැකි විය. දුලනගේ ශක්තිමත් බහුවලට ඇය තරයේ තද විය. මේ උණුසුම තත්පර කිපයක්වත් ඔවුනට විදගන්නට නොහැකි විය. එසැනින් කාරයේ දොරට කවුරුදෝ තට්ටු කරන්නට විය.